صدیقه رمضانی اظهار داشت: پارچه زری را باید نفیس ترین و افسانه ترین منسوج ایرانی دانست که در زمان رونق و رواج خود شهرتی چشمگیر داشته است ولی متاسفانه امروزه تنها نمونه‌های از آن را زينت بخش در موزه ها و سایر مراکز هنری ایران و دیگر کشورها می‌بینیم.

      وی گفت: آن گونه که از تواریخ و کتب قدیمی استنباط می‌شود زری مانند قالی و گلیم از زمان هخامنشی در ایران مرسوم بوده است زیرا در بسیاری از نقوش برجسته تخت جمشید، شوش و حتی پاسارگارد، نقوشی در حاشیه لباس‌های هخامنشیان به چشم خورده است.

     مدیر گروه مردم شناسی افزود: این نوع کاربری نقوش حاکی از آن است که لباس آنها از پارچه‌های زربفت بوده است و بویژه این که در حاشیه لباده و آستین‌ها و بقیه لباس‌ها، قطعاتی از طلای ناب به اشکال متفاوت می‌دوختند.

      وی افزود: بسیاری از این قطعات طلا، امروزه در موزه ایران باستان و موزه‌های دیگر دین موجود است که متعلق به دوره هخامنشی می‌باشد و همچنین از نقوش برجسته روی سنگ‌ها در طاق بستان این گونه بر می‌آید در دوره ساسانی بافت پارچه‌های ابریشمی زری رایج بوده است.